W świecie oprogramowania, modularyzacja ma kluczowe znaczenie dla utrzymania elastyczności, skalowalności i czytelności kodu. Uczestniczyłem w wielu dyskusjach na temat tego, jaki rozmiar powinien mieć moduł. Padają w nich często skrajne opinie, począwszy od „lepszych jest kilka dużych modułów”, po „im mniejsze moduły, tym lepiej”. Prawda jak zawsze leży gdzieś pośrodku, a w tym wpisie wskażę, jak ją namierzyć.
Modularyzacja w projektach stanowi jedną z kluczowych technik, które pozwalają na zachowanie czytelności, skalowalności oraz łatwości w utrzymaniu kodu. Wraz z rozwojem projektów, zwłaszcza tych o większym zakresie, staje się ona ważnym elementem zapewniającym porządek i przejrzystośći w strukturze kodu. Jednakże, wraz z rozwojem projektu, gdy wprowadzane są kolejne zmiany, a programiści przychodzą i odchodzą, łatwo zapomnieć o początkowych założeniach architektury. Z pomocą przychodzą testy automatyczne. Tylko co testować i jak je zrobić? Bez solidnych testów nie jesteśmy w stanie upewnić się, że nasza struktura modułowa spełnia założenia, które sobie postawiliśmy.
Zasada otwarte-zamknięte (Open-Closed Principle), opisana w SOLID, zapewnia elastyczność projektu, jednak czy zawsze prowadzi to do optymalnego, gotowego na przyszłe zmiany kodu? Brzmi ona obiecująco – otwarte na rozszerzenie, zamknięte na modyfikację. Przyjrzyjmy się jej bliżej.